Η ζωή του Απόστολου Ζωγλοπίτη και ο βαθμός συγγένειάς του με τους προεστούς του Ζωγλοπιού, μέχρι προ τινος παρέμενε ένα μυστήριο. Σιγά σιγά όμως, καθώς τα στοιχεία ανασύρονταν ένα ένα από τη σκόνη των αρχείων, τα πράγματα άρχισαν να ξεδιαλύνουν.
Όσον αφορά την καταγωγή του είναι πλέον βέβαιο ότι ο Γιαννάκης Ζωγλοπίτης είχε τέσσερα αρσενικά παιδιά: Τον Πάνο, τον Κώστα, το Γιώργο και τον Αποστόλη. Από τις θυγατέρες του είναι γνωστή μόνο η Παρασκευή, που παντρεύτηκε κάποιονΚουσκουλέκα από τη Στεφανιάδα και έζησαν στα Τρίκαλα. Η Παρασκευή ήταν γιαγιά του στρατηγού Στέφανου Σαράφη.

Από τα αγόρια, o Πάνος(κυρ-Πάνος) είναι ο γνωστός προεστός επί τουρκοκρατίας και ισόβιος μετέπειτα  δήμαρχος Ιτάμου, οΚώστας (Κωστάκης-Εφέντης), πρώην υπασπιστής του σουλτάνου στην Υψηλή Πύλη και μετέπειτα βουλευτής Καρδίτσας στην ελληνική Βουλή. Ο τρίτος γιος του Γιαννάκη Ζωγλοπίτη, Γιώργος, κατά πάσα πιθανότητα, πέθανε σε νεαρή ηλικία. Η ύπαρξή του έγινε γνωστή από τα αρχεία της «Σχολής της Τρίκκης», όπου το όνομά του ( με πατρώνυμο) αναγράφεται τέταρτο σε μια επιστολή συμμαθητών του προς τον ηγούμενο της Μονής Δουσίκου, στις 16-11-1856 (1) . Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι και οι δυο προαναφερόμενοι αδελφοί του έδωσαν σε παιδιά τους το όνομα Γιώργος ( Γεώργιος Πάνου Ζωγλοπίτης, γιατρός και δήμαρχος Ιτάμου και Γεώργιος Κων/νου Ζωγλοπίτης, αξιωματικός του ελληνικού στρατού). Ο τελευταίος γιος του Γιαννάκη Ζωγλοπίτη, Απόστολος, παντρεύτηκε κάποια κοπέλα, γνωστή στο Ζωγλόπι, ως κυρα-Τασιά. Περισσότερα στοιχεία δεν είναι γνωστά γι’ αυτόν, εκτός του ότι πέθανε πριν γεννηθεί ή πριν βαπτισθεί ο γιος του, που πήρε το όνομα του πατέρα του: Απόστολος. O Aπόστολος Αποστόλου Ζωγλοπίτης γεννήθηκε στο Ζωγλόπι το έτος 1859 (Ληξιαρχεία Δήμου Καρδίτσας).

Η νεαρή χήρα, που κληρονόμησε το μερίδιο του άνδρα της από τη μεγάλη περιουσία των Ζωγλοπιταίων, δεν ξαναπαντρεύτηκε και έζησε στο Ζωγλόπι, όπου και αφοσιώθηκε στην ανατροφή του γιου της. Ο μοναχογιός της όμως, λόγω και της ευμάρειας που απολάμβανε και του γεγονότος ότι η μητέρα ικανοποιούσε όλες τις απαιτήσεις του, δεν έλαβε καλή ανατροφή και σπατάλησε την περιουσία του άσκοπα, σε χαρτοπαίγνια, γυναίκες και γλέντια. Πολλά διηγούνται οι συγχωριανοί του για τα καμώματα και τις ασωτείες του. Λένε, παραδείγματος χάρη, ότι στα γλέντια που έκανε με τους φίλους του, πυροβολούσε στον αέρα και, αντί για χαρτί στις τάπες των φυσιγγιών, έβαζε χαρτονομίσματα! Ήταν ακόμη γνωστή η αδυναμία του στις γυναίκες και, όταν ερχόταν από τη πόλη στο χωριό, πυροβολούσε από απόσταση χιλιομέτρου για να κάμει γνωστή την παρουσία του. Διηγούνται και άλλα παρόμοια…

Η μητέρα του Αναστασία (κυρα-Τασιά) ήταν μια αρχοντογυναίκα που προσπαθούσε να συνετίσει τον ατίθασο γιο της, χωρίς αποτέλεσμα. Το όνομά της διασώθηκε σε μια βρύση, που η ίδια κατασκεύασε με χρήματά της στη θέση «Μπαραχτάρη», στο δρόμο, δύο περίπου χιλιόμετρα πριν φτάσουμε στη Ραχούλα. Η βρύση ήταν περίτεχνη, με πέτρινη μεγάλη λεκάνη για να πίνουν τα ζώα και σκιαζόταν από έναν μεγάλο πλάτανο. Έμεινε γνωστή ως: «Της Τασιάς η βρύση»(2). Η  πρόσοψή της ήταν διακοσμημένη με αρχαία ρητά. Ο συγχωριανός μας Βαγγέλης Τράντος άκουσε από τον πατέρα του Βασίλη ότι στην πρόσοψη ήταν γραμμένα δυο ρητά:  «Χρόνου φείδου» ( Να εξοικονομείς-εκμεταλλεύεσαι το χρόνο σου) και  «Αργός μη έσο» (Να μην τεμπελιάζεις). Η βρύση καταστράφηκε περί το 1955, όταν έγινε διαπλάτυνση του δρόμου και η πέτρινη λεκάνη της μεταφέρθηκε στη βρύση «Βουλωμένη», όπου σώζεται μέχρι σήμερα.

Δήμαρχος Ιτάμου, από 29-5-1883 μέχρι 7-7-1891 ήταν ο Πάνος Ζωγλοπίτης, θείος του προαναφερόμενου Απόστολου Ζωγλοπίτη, ο οποίος στις εκλογές της 7ης Ιουλίου 1891 δεν έβαλε υποψηφιότητα, είτε διότι στο μεταξύ είχε πεθάνει είτε λόγω ασθένειας. Από τις παραπάνω εκλογές προέκυψε δήμαρχος Ιτάμου ο ανηψιός του Απόστολος Αποστόλου Ζωγλοπίτης, που επανεκλέχτηκε και στις επόμενες εκλογές και παρέμεινε δήμαρχος μέχρι 5-9-1899. Οι εκλογές της 5ης Σεπτεμβρίου 1899 εξέλεξαν δήμαρχο Ιτάμου τον Γεώργιο Πάνου Ζωγλοπίτη, γιατρό, ο οποίος διατήρησε τη θέση του δημάρχου μέχρι το 1914, οπότε οι μικροί δήμοι καταργήθηκαν και τη θέση τους πήραν οι κοινότητες (3). 

Όπως είναι γνωστό, η οικογένεια των Ζωγλοπιταίων  είχε βαθιές πολιτικές ρίζες στο Δήμο Ιτάμου και, ως εκ τούτου, από το 1883 μέχρι το 1914 όλοι οι δήμαρχοι ήταν μέλη της. Το γεγονός ότι ο Απόστολος Ζωγλοπίτης προέκυψε δήμαρχος Ιτάμου στο μεσοδιάστημα ( 1891-1899), μεταξύ Πάνου και Γιώργου Ζωγλοπίτη (πατέρα και γιού) εικάζεται ότι οφείλεται στο  ότι ο μεν Πάνος Ζωγλοπίτης είχε αποβιώσει ή ήταν ασθενής, ο δε Γιώργος Ζωγλοπίτης δεν ήταν ακόμη έτοιμος να αναλάβει καθήκοντα δημάρχου, λόγω σπουδών ή στρατεύσεως, διότι ο τελευταίος διετέλεσε και στρατιωτικός γιατρός, τόσο στο πόλεμο του 1897, όσο και στους Βαλκανικούς πολέμους. Ο Απόστολος Ζωγλοπίτης επομένως αποτέλεσε τον ενδιάμεσο κρίκο για να μη σπάσει η αλυσίδα δημάρχων της οικογένειας. 

Αδιευκρίνιστο παραμένει γιατί ο παραπάνω Απόστολος Ζωγλοπίτης, καθ’ όλο το χρονικό διάστημα της δημαρχίας του φέρεται ως κάτοικος Καστανιάς (4). Η μόνη λογική υπόθεση είναι ότι ή η καταγωγή της μητέρας του ήταν από την Καστανιά ή ο ίδιος παντρεύτηκε Καστανιώτισσα. Η οικογένειά του, μετακόμισε στην Καρδίτσα, όπου στα ληξιαρχεία του Δήμου υπάρχει οικογενειακή μερίδα του, στην οποία αναγράφεται ότι η μετοίκηση έγινε το έτος 1914, αναγράφονται δε τα εξής μέλη: 

  • Ζωγλοπίτης Απόστολος του Αποστόλου, ετών 55. Απεβίωσε στις 2-2-1916.
  • Ζωγλοπίτη Στεργιάνω (σύζυγος Αποστόλου). Έτος γεννήσεως 1864.
  • Ζωγλοπίτης Στέφανος του Αποστόλου, καπνεργάτης. Έτος γεννήσεως 1898.
  • Ζωγλοπίτη Βασιλική του Αποστόλου. Έτος γεννήσεως 1894.


Τα τελευταία χρόνια της ζωής του Απόστολου Ζωγλοπίτη υπήρξαν τραγικά και συμπερασματικά, απότοκα της άσωτης προηγούμενης ζωής του. Η οικογένειά του περιέπεσε σε μεγάλη φτώχεια, ενώ ο ίδιος έχασε το φως του και τις Τετάρτες έβγαινε στην αγορά και ζητιάνευε από τους συγχωριανούς του, οι οποίοι τον ελεούσαν με προϊόντα που έφερναν προς πώληση, όλοι δε τον αποκαλούσαν « Γκαβαπόστολο».-


(1) Νημά Θεοδώρου: « Η Εκπαίδευση στη Δυτική Θεσσαλία κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας».Θεσσ/νίκη 1995
(2) Καραγιάννη Βασίλη: « Της Τασιάς η βρύση». « Ζωγλοπίτκα Χρονικά», φύλλο 15, Οκτώβρης 1996
(3) Στάθη Δημητρίου: « Οι Δήμοι και οι Δήμαρχοι του νομού Καρδίτσης 1833-1914». « Καρδιτσιώτικα χρονικά», τ. 8o 2005
(4) Στάθη Δημ.: ο.π.